SA国际传媒

Ks. Arkadiusz Noco艅 - Watykan

艢w. Wincenty Ferreriusz urodzi艂 si臋 w zamo偶nej i bogobojnej rodzinie w hiszpa艅skiej Walencji. W wieku 18 lat wst膮pi艂 do zakonu dominikanów. Wy艣wi臋cony na kap艂ana wspó艂pracowa艂 z kardyna艂em Piotrem de Luna, który po wyborze na papie偶a (Benedykt XIII), mianowa艂 Wincentego swoim kapelanem i spowiednikiem. Pos艂ug臋 na dworze papieskim w Awinionie, gdzie wówczas przebywa艂 papie偶, Ferreriusz sprawowa艂 z niezwyk艂膮 pokor膮, przestrzegaj膮c wszystkich narzuconych sobie wcze艣niej umartwie艅. 

W roku 1398 bardzo powa偶nie zachorowa艂. B臋d膮c bliskim 艣mierci mia艂 widzenie Jezusa, który w otoczeniu 艣w. Dominika i 艣w. Franciszka, powo艂a艂 go do w臋drownego apostolstwa. Cudownie uzdrowiony po艣wi臋ci艂 si臋 ca艂kowicie temu zadaniu, g艂osz膮c S艂owo Bo偶e niemal w ca艂ej zachodniej Europie, zw艂aszcza tam, gdzie najbardziej szerzy艂y si臋 herezje. Aktywnie uczestniczy艂 równie偶 w za偶egnaniu tzw. Wielkiej Schizmy Zachodu, wywo艂anej pojawieniem si臋 dwóch antypapie偶y. Dla przywrócenia jedno艣ci w Ko艣ciele namawia艂 gor膮co do abdykacji Benedykta XIII, któremu wcze艣niej wiernie s艂u偶y艂, gdy okaza艂o si臋, 偶e prawowitym nast臋pc膮 艣w. Piotra jest papie偶 Marcin V. Mimo choroby i wyczerpania uda艂 si臋 te偶 do Anglii, próbuj膮c powstrzyma膰 trwaj膮c膮 tam wojn臋 stuletni膮. Zmar艂 w drodze powrotnej.

Z traktatu 鈥濷 偶yciu duchowym鈥� 艣w. Wincentego Ferreriusza: 鈥濿 kazaniach pos艂uguj si臋 j臋zykiem prostym i zwyk艂膮 mow膮. Je偶eli to mo偶liwe, pos艂uguj si臋 tak偶e przyk艂adami, aby ka偶dy poczu艂 si臋 wstrz膮艣ni臋ty, jakby艣 tylko do niego mówi艂. Niech b臋dzie widoczne, 偶e twoje s艂owa nie pochodz膮 z duszy pysznej czy oburzonej, ale z 偶yczliwego serca i ojcowskiej dobroci, która wspó艂czuje grzesznym synom, pogr膮偶onym w swojej niemocy i stara si臋 ich wydoby膰 jakby z ogromnej przepa艣ci, uwolni膰 i ustrzec jak matka, ciesz膮c si臋 ka偶dym ich powodzeniem i spodziewan膮 w niebie nagrod膮. Taki sposób post臋powania okazywa艂 si臋 zawsze owocny dla s艂uchaj膮cych. Ogólne natomiast mówienie o cnotach i wadach, nie robi na s艂uchaczach wi臋kszego wra偶enia鈥�. (n. 13)

艢w. Wincenty Ferreriusz obdarzony by艂 wieloma charyzmatami, m. in. darem uzdrawiania chorych i przepowiadania przysz艂o艣ci. W historii zapisa艂 si臋 jednak jako niezrównany kaznodzieja: najwi臋kszy u schy艂ku 艢redniowiecza. Przemawia艂 tak porywaj膮co, 偶e gromadzi艂y si臋 wokó艂 niego wielotysi臋czne t艂umy, które nie mog膮c pomie艣ci膰 si臋 w ko艣cio艂ach, s艂ucha艂y go na miejskich placach. Na podstawie zachowanych 艣wiadectw wiemy, 偶e cech膮 misji przeprowadzanych przez Ferreriusza by艂y nie tylko liczne, bo si臋gaj膮ce tysi臋cy nawrócenia, ale tak偶e ich doskona艂a organizacja. Charyzmatycznemu kaznodziei towarzyszy艂o bowiem wielu kap艂anów sprawuj膮cych msze 艣wi臋te i s艂uchaj膮cych spowiedzi, organi艣ci i chór, dbaj膮cy o w艂a艣ciw膮 opraw臋 nabo偶e艅stw, a tak偶e kilku notariuszy, sporz膮dzaj膮cych akty zgody mi臋dzy zwa艣nionymi osobami, które pod wp艂ywem jego kaza艅 podawa艂y sobie r臋ce.

Poza apostolatem s艂owa, Wincenty Ferreriusz by艂 tak偶e pisarzem. Jego traktat 鈥濷 偶yciu duchowym鈥� by艂 jednym z najbardziej rozpowszechnionych w 艢redniowieczu, a jego 鈥濵owy鈥�, zawieraj膮ce wyg艂oszone kazania, wykorzystywane by艂y przez kap艂anów a偶 do ko艅ca XVII wieku. Najpi臋kniejszym kazaniem by艂o jednak jego 偶ycie.

Ka偶dego roku, w rocznic臋 swego chrztu, w kaplicy w Walencji, gdzie sta艂a chrzcielnica, przy której sta艂 si臋 dzieckiem Bo偶ym, zamawia艂 dzi臋kczynn膮 msz臋 艣wi臋t膮.

Ka偶dy chrze艣cijanin przez chrzest wszczepiony zosta艂 w 偶ycie Trójcy 艢wi臋tej i od tamtej chwili ma udzia艂 w potrójnej w艂adzy Chrystusa: kap艂a艅skiej, królewskiej i prorockiej. Stawiaj膮c wymagania wspó艂czesnym kaznodziejom, winni艣my pami臋ta膰, 偶e my równie偶 mamy by膰 g艂osicielami S艂owa Bo偶ego. Odpowiedzialno艣膰 ogromna, ale zaszczyt jeszcze wi臋kszy, bo 鈥瀢 cywilizacji takiej jak nasza kap艂a艅stwo i nauczanie, s艂u偶ba Bogu i s艂u偶ba my艣li, to ostatnie szlachetne zaj臋cie cz艂owieka鈥�. (André Malraux).

Beatyfikacji Wincentego Ferreriusza dokona艂 Papie偶 Kalikst III w 1455 r., a kanonizowa艂 go Pius II w 1458 r. Jego relikwie znajduj膮 si臋 w katedrze w Vannes we Francji. Jest patronem chorych na epilepsj臋, budowniczych, murarzy.