SA国际传媒

Ks. Arkadiusz Nocoń - Watykan

?w. Wincenty Ferreriusz urodzi? si? w zamo?nej i bogobojnej rodzinie w hiszpańskiej Walencji. W wieku 18 lat wst?pi? do zakonu dominikanów. Wy?wi?cony na kap?ana wspó?pracowa? z kardyna?em Piotrem de Luna, który po wyborze na papie?a (Benedykt XIII), mianowa? Wincentego swoim kapelanem i spowiednikiem. Pos?ug? na dworze papieskim w Awinionie, gdzie wówczas przebywa? papie?, Ferreriusz sprawowa? z niezwyk?? pokor?, przestrzegaj?c wszystkich narzuconych sobie wcze?niej umartwień. 

W roku 1398 bardzo powa?nie zachorowa?. B?d?c bliskim ?mierci mia? widzenie Jezusa, który w otoczeniu ?w. Dominika i ?w. Franciszka, powo?a? go do w?drownego apostolstwa. Cudownie uzdrowiony po?wi?ci? si? ca?kowicie temu zadaniu, g?osz?c S?owo Bo?e niemal w ca?ej zachodniej Europie, zw?aszcza tam, gdzie najbardziej szerzy?y si? herezje. Aktywnie uczestniczy? równie? w za?egnaniu tzw. Wielkiej Schizmy Zachodu, wywo?anej pojawieniem si? dwóch antypapie?y. Dla przywrócenia jedno?ci w Ko?ciele namawia? gor?co do abdykacji Benedykta XIII, któremu wcze?niej wiernie s?u?y?, gdy okaza?o si?, ?e prawowitym nast?pc? ?w. Piotra jest papie? Marcin V. Mimo choroby i wyczerpania uda? si? te? do Anglii, próbuj?c powstrzyma? trwaj?c? tam wojn? stuletni?. Zmar? w drodze powrotnej.

Z traktatu ?O ?yciu duchowym” ?w. Wincentego Ferreriusza: ?W kazaniach pos?uguj si? j?zykiem prostym i zwyk?? mow?. Je?eli to mo?liwe, pos?uguj si? tak?e przyk?adami, aby ka?dy poczu? si? wstrz??ni?ty, jakby? tylko do niego mówi?. Niech b?dzie widoczne, ?e twoje s?owa nie pochodz? z duszy pysznej czy oburzonej, ale z ?yczliwego serca i ojcowskiej dobroci, która wspó?czuje grzesznym synom, pogr??onym w swojej niemocy i stara si? ich wydoby? jakby z ogromnej przepa?ci, uwolni? i ustrzec jak matka, ciesz?c si? ka?dym ich powodzeniem i spodziewan? w niebie nagrod?. Taki sposób post?powania okazywa? si? zawsze owocny dla s?uchaj?cych. Ogólne natomiast mówienie o cnotach i wadach, nie robi na s?uchaczach wi?kszego wra?enia”. (n. 13)

?w. Wincenty Ferreriusz obdarzony by? wieloma charyzmatami, m. in. darem uzdrawiania chorych i przepowiadania przysz?o?ci. W historii zapisa? si? jednak jako niezrównany kaznodzieja: najwi?kszy u schy?ku ?redniowiecza. Przemawia? tak porywaj?co, ?e gromadzi?y si? wokó? niego wielotysi?czne t?umy, które nie mog?c pomie?ci? si? w ko?cio?ach, s?ucha?y go na miejskich placach. Na podstawie zachowanych ?wiadectw wiemy, ?e cech? misji przeprowadzanych przez Ferreriusza by?y nie tylko liczne, bo si?gaj?ce tysi?cy nawrócenia, ale tak?e ich doskona?a organizacja. Charyzmatycznemu kaznodziei towarzyszy?o bowiem wielu kap?anów sprawuj?cych msze ?wi?te i s?uchaj?cych spowiedzi, organi?ci i chór, dbaj?cy o w?a?ciw? opraw? nabo?eństw, a tak?e kilku notariuszy, sporz?dzaj?cych akty zgody mi?dzy zwa?nionymi osobami, które pod wp?ywem jego kazań podawa?y sobie r?ce.

Poza apostolatem s?owa, Wincenty Ferreriusz by? tak?e pisarzem. Jego traktat ?O ?yciu duchowym” by? jednym z najbardziej rozpowszechnionych w ?redniowieczu, a jego ?Mowy”, zawieraj?ce wyg?oszone kazania, wykorzystywane by?y przez kap?anów a? do końca XVII wieku. Najpi?kniejszym kazaniem by?o jednak jego ?ycie.

Ka?dego roku, w rocznic? swego chrztu, w kaplicy w Walencji, gdzie sta?a chrzcielnica, przy której sta? si? dzieckiem Bo?ym, zamawia? dzi?kczynn? msz? ?wi?t?.

Ka?dy chrze?cijanin przez chrzest wszczepiony zosta? w ?ycie Trójcy ?wi?tej i od tamtej chwili ma udzia? w potrójnej w?adzy Chrystusa: kap?ańskiej, królewskiej i prorockiej. Stawiaj?c wymagania wspó?czesnym kaznodziejom, winni?my pami?ta?, ?e my równie? mamy by? g?osicielami S?owa Bo?ego. Odpowiedzialno?? ogromna, ale zaszczyt jeszcze wi?kszy, bo ?w cywilizacji takiej jak nasza kap?aństwo i nauczanie, s?u?ba Bogu i s?u?ba my?li, to ostatnie szlachetne zaj?cie cz?owieka”. (André Malraux).

Beatyfikacji Wincentego Ferreriusza dokona? Papie? Kalikst III w 1455 r., a kanonizowa? go Pius II w 1458 r. Jego relikwie znajduj? si? w katedrze w Vannes we Francji. Jest patronem chorych na epilepsj?, budowniczych, murarzy.