SA国际传媒

?Bóg zaskakuje, niespodziewane s? Jego wybory: nie mieszcz? si? w ludzkich oczekiwaniach, nie id? za pot?g? i wielko?ci?, które cz?owiek zwykle z Nim kojarzy. Pan ma szczególne upodobanie w ma?o?ci i pokorze. Nie zaczyna odkupienia od Jerozolimy, Aten lub Rzymu, ale na pustyni. Ta paradoksalna strategia przekazuje nam bardzo pi?kne przes?anie: posiadanie w?adzy, wykszta?cenia i s?awy nie jest gwarancj? podobania si? Bogu. Wr?cz przeciwnie, mo?e to doprowadzi? do tego, ?e kto? stanie si? arogancki i odrzuci Boga. Trzeba by? natomiast ubogim wewn?trznie, tak jak uboga jest pustynia. Pozostańmy przy paradoksie pustyni. Poprzedzaj?cy przyj?cie Chrystusa przygotowuje je w tym niedost?pnym i niego?cinnym miejscu, pe?nym niebezpieczeństw. A przecie?, je?li kto? chce wyg?osi? wa?ne o?wiadczenie, zazwyczaj udaje si? w pi?kne miejsca, gdzie jest du?o ludzi, gdzie by?by widzialny. Natomiast Jan przepowiada na pustyni. W?a?nie tam, na miejscu bezwodnym, na tej pustej przestrzeni, która rozci?ga si? jak okiem si?gn?? i gdzie prawie nie ma ?ycia, objawia si? chwa?a Pana, który – jak przepowiada Pismo (por. Iz 40, 3-4) – zamienia pustyni? w jezioro, ziemi? ja?ow? w ?ród?a wody (por. Iz 41, 18). Oto kolejne przes?anie dodaj?ce otuchy: Bóg, dzi?, tak jak i niegdy?, kieruje swój wzrok tam, gdzie panuje smutek i samotno??. Mo?emy tego do?wiadczy? w ?yciu: cz?sto nie udaje si? Jemu dotrze? do nas, gdy otaczaj? nas aplauzy i my?limy jedynie o sobie. Za to udaje Mu si? to zw?aszcza w godzinach próby. Przychodzi do nas w sytuacjach trudnych, w naszych pustkach, które pozostawiaj? dla Niego miejsce w naszych ?yciowych pustyniach. Tam nawiedza nas Pan.“

?Rzeczywisto?ci? jest to, ?e Bóg jest wi?kszy. On jest wi?kszy. Zatem nawrócenie oznacza nies?uchanie tego, co niszczy nadziej?, tych, którzy mówi?, ?e nic w ?yciu si? nie zmieni. Odwieczni pesymi?ci. To odrzucenie przekonania, ?e jeste?my skazani na pogr??anie si? w ruchomych piaskach przeci?tno?ci. To niepoddawanie si? wewn?trznym upiorom, które pojawiaj? si? zw?aszcza w chwilach próby, aby nas zniech?ci? i powiedzie? nam, ?e nie damy rady, ?e wszystko idzie ?le i ?e bycie ?wi?tymi nie jest dla nas. Nie jest to prawd?, poniewa? jest Bóg. Musimy Jemu zaufa?, bo On jest naszym wi?cej, jest nasz? si??. Wszystko si? zmienia, gdy dajemy Jemu pierwsze miejsce. Oto nawrócenie: Panu wystarczaj? nasze otwarte drzwi, aby wej?? i czyni? cuda, tak jak wystarczy?a pustynia i s?owa Jana, aby móg? przyj?? na ?wiat. O nic wi?cej nie prosi.“