SA国际传媒

Krzysztof O?dakowski SJ – Watykan

Papie? wyra?a szczególne uznanie tym zakonnikom i zakonnicom, którzy anga?uj? si? wielkim sercem w misj? nie przypisuj?c sobie ?adnego znaczenia. ?ycia zakonnego nie mo?na sprowadzi? do ideologii ani do wyuczonego sposobu bycia. Nie wystarcz? regu?y oraz dyscyplina. Istnieje dzisiaj ogromna pokusa dominacji funkcjonalno?ci, czyli oceny ludzi na postawie efektów pracy, a nie w oparciu o to, co sob? reprezentuj? jako ludzie.

Papie? zach?ca osoby konsekrowane, aby powraca?y do charyzmatu. Nie jest on jednak zakonserwowan? rzeczywisto?ci?. Nale?y go odczytywa? w kontek?cie nowych potrzeb i wyzwań, równie? bez absolutyzowania osoby za?o?yciela. Ojciec ?wi?ty wskazuje na znaczenie opowiadania historii wspólnoty, przez co nawi?zuje si? twórczy dialog z histori? i tradycj?. Powiedzia? w tym kontek?cie, ?e wprawdzie m?odzi chodz? bardzo szybko, ale to starsi znaj? drog?.

Odnosz?c si? do tera?niejszo?ci Papie? przypomnia?, ?e bez pasji i zakochania w Jezusie nie ma przysz?o?ci przed ?yciem konsekrowanym. Szczególnie wa?ne pozostaje podejmowanie rozeznania prowadz?cego do dojrza?o?ci. Cz?owiek ci?gle powinien wyrusza? na poszukiwanie woli Bo?ej. Potrzebujemy dzisiaj konsekracji pe?nej rado?ci. To jest najlepsza reklama ?ycia zakonnego.
?
Dla Franciszka w ?yciu konsekrowanym najwa?niejsze znaczenie posiadaj?: ubóstwo, modlitwa oraz cierpliwo??. Cz?owiek ubogi jest wewn?trznie wolny, nie pok?ada ufno?ci w tym co posiada, nawet w tym, kim jest. Potrafi si? dzieli? i obdarowywa?. Jest hojny w rozporz?dzaniu swoim czasem i zdolno?ciami. Radosne prze?ywanie ubóstwa pomaga ?y? bli?ej Pana, jest lekarstwem na pokus? tryumfalizmu oraz pych? pewno?ci. Nale?y ?y? nim z naturalno?ci?, prostot?, troszcz?c si? o innych. Ubóstwo to prawdziwa s?u?ba braciom, zaanga?owanie i s?u?ba, ?ycie w prostocie bez tworzenia sztucznych potrzeb, w harmonii ze stworzeniem.

Drugim bardzo wa?nym wymiarem ?ycia konsekrowanego dla Franciszka jest modlitwa, ze szczególnym uwzgl?dnieniem adoracji, czyli milcz?cego przebywania w obecno?ci Boga. Adorowa? to jakby mówi? do Niego: ?Ty jeste? wielki, a ja jestem nikim!”. W ?yciu konsekrowanym bardzo potrzebna jest cierpliwo?? w znoszeniu jedni drugich. Nie mo?na wzrasta? bez wzajemnego towarzyszenia oraz s?uchania. Tym z kolei, co powinno najbardziej charakteryzowa? prze?o?onych s?: modlitwa, mi?o?? do braci oraz s?uchanie.

Franciszek podkre?li? tak?e potrzeb? spojrzenia z nadziej? w przysz?o??. Fundamentem ka?dej prawdziwej opcji ?ycia konsekrowanego mog?yby by? s?owa: ?Chod? w mojej obecno?ci i b?d? nieskazitelny!”. To ?ycie ma ze swojej istoty wymiar eschatologiczny. Polega ono równie? - jak mówi Ojciec ?wi?ty – na tzw. ?odwiedzaniu przysz?o?ci”. Trzeba odwiedza? ten horyzont nadziei, odwiedza? to, co ma nadej??, odwa?y? si? tam zagl?da?.