SA国际传媒

Ks. Arkadiusz Nocoń - Watykan

?w. Ireneusz przyszed? na ?wiat ok. 135 r. w Smyrnie (obecnie Izmir, Turcja).  by? uczniem ?w. Polikarpa, a ten z kolei by? uczniem ?w. Jana aposto?a. Nauczanie ?w. Ireneusza, niezmiernie wa?ne z doktrynalnego punktu widzenia, pochodzi wi?c w linii prostej od aposto?ów. Od aposto?ów ?pochodzi?” te? misyjny zapa? Ireneusza, który z Azji Mniejszej dotar? a? do Lyonu i tam jako biskup z wielk? gorliwo?ci? zarz?dza? powierzonym sobie Ko?cio?em. 

Niestrudzenie g?osi? S?owo Bo?e, zwalcza? herezje, ewangelizowa? pogańskie plemiona. W wyniku ci??kich prze?ladowań, które dotkn??y chrze?cijan i zdziesi?tkowa?y miejscowy kler, by? prawdopodobnie jedynym biskupem na terenie ca?ej ówczesnej Galii. Po ustaniu prze?ladowań odbudowa? struktury Ko?cio?a i po?wi?ci? si? pracy pisarskiej. Z licznych traktatów do naszych czasów zachowa?y si? dwa: ?Zdemaskowanie fa?szywej gnozy” i ?Dowód prawdziwo?ci nauki apostolskiej” – to ostatnie uwa?ane jest za najstarszy katechizm Ko?cio?a katolickiego. Nauka, jak? zawar? w swoich pismach przynios?a mu tytu? ?Ojca teologii chrze?cijańskiej”.

Z traktatu ?Zdemaskowanie fa?szywej gnozy” ?w. Ireneusza: ?Bóg, który sprawia wszystko we wszystkim, jest w swej pot?dze i majestacie niewidzialny i niewypowiedziany dla swoich stworzeń. Nie jest jednak nieznany. (…) Od samego bowiem pocz?tku Syn objawia Ojca, poniewa? od pocz?tku jest z Ojcem. On to da? ludziom we w?a?ciwym czasie widzenia prorockie, ró?norodno?? charyzmatów czy swoje urz?dy. (…) Tak wi?c S?owo sta?o si? szafarzem ?ask Ojca dla dobra ludzi. Dla nich dokona?o tylu dzie?. Ono ukaza?o Boga ludziom, a cz?owieka przedstawi?o Bogu. Zachowa?o niewidzialno?? Ojca, aby cz?owiek nie lekcewa?y? Boga i mia? cel swoich pragnień. Ukaza?o zarazem ró?nymi sposobami Boga cz?owiekowi, aby jako zupe?nie pozbawiony Boga nie przesta? w ogóle istnie?. Albowiem cz?owiek ?yje na chwa?? Boga, a ?yciem cz?owieka jest ogl?danie Boga”. (ks. 4, rozdz. 20, fragm.)

Wiara w Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga, który od ?pocz?tku jest z Ojcem”, ale i prawdziwego cz?owieka, stanowi fundament Ko?cio?a. Bardzo wcze?nie, bo ju? na pocz?tku II wieku pojawili si? jednak ludzie, którzy byli przekonani o posiadaniu jakiej? g??bszej, tajemnej wiedzy, wedle których Chrystus nie by? prawdziwym Bogiem, a jedynie emanacj? bóstwa, które przybra?o posta? cz?owieka, aby uwolni? ?wiat od z?a. Ludzi tych zwyk?o si? nazywa? gnostykami (od greckiego ?gnosis”, czyli ?wiedza”). Stanowili oni powa?ny problem dla m?odego Ko?cio?a, poniewa? próbowali uczyni? z chrze?cijaństwa religi? dla wybranych, dla intelektualistów. Walce z gnostykami Ireneusz po?wi?ci? wszystkie swoje si?y, zdumiewaj?c jeszcze dzisiaj g??bi? my?li i si?? argumentacji.

Zagro?enie Ko?cio?a, w czasach Ireneusza, pochodzi?o nie tylko z zewn?trz, od heretyków i pogan, w samym Ko?ciele powsta? bowiem gro?ny spór o dat? obchodzenia Wielkanocy. Niektórzy z najbli?szego otoczenia papie?a doradzali mu nawet, aby wykluczy? z Ko?cio?a tych, którzy nie przyjmuj? rzymskiego czasu ?wi?towania. Ireneusz b?aga? wówczas papie?a, aby nie pot?pia? Ko?cio?ów, które zachowuj? inn? tradycj?. – ?Tak to Ireneusz – napisa? o nim historyk Euzebiusz – nie na pró?no nosi? swoje imi?, albowiem s?owem i czynem szerzy? pokój w Ko?ciele”. Istotnie, imi? Ireneusz, pochodz?ce z j?zyka greckiego, oznacza ?tego, który mi?uje i czyni pokój”.

On sam, niestety, zazna? niewiele pokoju w swoim ?yciu, do samej ?mierci (zgin?? jako m?czennik ok. 202 r. w Lugdunum, czyli dzisiejszym Lyonie), a nawet pó?niej, po wiekach, gdy jego grób sprofanowali heretycy (1562 r.). Na szcz??cie, jak ka?dy ?wi?ty, mo?e ?rozkoszowa? si? wielkim pokojem” w niebie (por. Ps 37,11).