Ks. Kry?a: dla Ukraińców liczy si? nie tylko pomoc, ale i nasza obecno??
Beata Zaj?czkowska – Watykan
Celem kolejnej wyprawy b?dzie Zaporo?e, Chersoń i Miko?ajów. ?Na oswobodzone od Rosjan tereny powoli wracaj? mieszkańcy. W jednej z wiosek jest kap?an, ale ko?ció? zosta? zniszczony. Pomagamy kupi? kontener, aby s?u?y? za miejsce modlitwy, o które tak bardzo prosz?” – mówi ks. Kry?a. Wyznaje, ?e wcze?niej zna? wojn? jedynie z opowie?ci taty i wujków, którzy prze?yli drug? wojn? ?wiatow?. Teraz przysz?o mu si? skonfrontowa? z bardzo konkretn? rzeczywisto?ci?.
?By?em w miejscach, gdzie wybucha?y pociski, spada?y rakiety, gdzie ludzie mieszkali w ruinach, w piwnicach, gdzie uciekali z p?on?cego domu. Sam niejednokrotnie musia?em si? wycofywa? spod ostrza?u. Te sytuacje zmieniaj? cz?owieka i pokazuj?, ?e wojna nie jest teori?, czy «gwiezdnymi wojnami», ale wyniszczaj?c? rzeczywisto?ci?” – mówi kap?an. Wspomina wymar?e wioski wokó? Chersonia, po których biega?y tylko bezpańskie psy. ?By? to widok absolutnie przygn?biaj?cy” – mówi. Przywo?uje wypraw? do wioski nad brzegiem Dniepru, której mieszkańcy od kilku miesi?cy nie mieli co je??, brakowa?o im nawet wody pitnej. ?Mimo najszczerszych ch?ci nie mogli?my im pomóc, bo Rosjanie zintensyfikowali ostrza? i dotarcie sta?o si? niemo?liwe” – wspomina.
W okopach nie ma ludzi niewierz?cych
Ze wsparciem dociera? te? na lini? frontu. ?Byli?my w bunkrze z ojcem Luk? Bovio. Obaj mieli?my w kieszeni ró?aniec i poprosi? o niego jeden z ?o?nierzy. Drugi te? chcia? i dosta?. Widz?c to, jego kolega mówi: «przecie? ty jeste? cz?owiekiem niewierz?cym», na co ten odpar?: «na wojnie nie ma ludzi niewierz?cych». Nast?pnie pokaza? koledze ró?aniec i poprosi?: «teraz naucz mnie si? modli?»” – wspomina ks. Kry?a. Dodaje, ?e w?a?nie tego typu spotkania pozwalaj? do?wiadczy? wojny od innej strony, sprawiaj?, ?e zaczynasz widzie? w tym wszystkim pojedynczego cz?owieka, z ca?ym tragizmem wojny. ?To jest chyba dla mnie najcenniejsze” - wyznaje.
Ks. Kry?a podkre?la, ?e ogromna wdzi?czno??, z któr? spotyka si? na Ukrainie, mobilizuje go, ?eby jeszcze lepiej i jeszcze wi?cej pomaga?. ?Pomagaj?c, czuj? si? wdzi?czny za to, ?e mog? pomaga?” – mówi. Podkre?la, ?e gdziekolwiek by si? nie zjawi? ze swoim zespo?em, zawsze s?ysza?: ?Prosz? dzi?kowa? Polakom. Jak dobrze, ?e jeste?cie i nadal o nas pami?tacie”. Szczególnie zapad?o mu w pami?? spotkanie ze starsz? kobiet? w zapad?ej wiosce, gdzie nikt prawie nie dociera?. ?Kiedy wr?czyli?my jej paczk? z god?em Polski, zadziwiona spyta?a: sk?d jest ta paczka? Gdy opowiedzia?em: z Polski, poruszona wyszepta?a: To Polska o mnie pami?ta” – opowiada kap?an. Wyznaje, ?e dla niego osobi?cie jest to niesamowicie mocne do?wiadczenie, i? wsparcie, które niesie wraz z kierowanym przez siebie zespo?em, jest wyrazem pami?ci o potrzebuj?cych w?a?nie Ko?cio?a w Polsce.
Uchod?cy dla uchod?ców
Jeszcze przed okupacj? Donbasu przez Rosjan w 2014 roku ks. Kry?a odwiedza? to miasto, w którym pracowali chrystusowcy, do których zgromadzenia nale?y. Nawi?za?y si? znajomo?ci, które z czasem okaza?y si? opatrzno?ciowe. ?Gdy pierwsi uchod?cy zacz?li przybywa? do Polski, zacz??em organizowa? dla nich pomoc. T?sknot? za domem wida? by?o w nich po tym, ?e uczestniczyli w modlitwie online prowadzonej przez swego proboszcza w Doniecku. Gdy wybuch?a pe?nowymiarowa wojna, od razu w??czyli si? w niesienie pomocy swoim rodakom” – mówi ks. Kry?a. Dodaje, ?e robili to otwartym sercem, bo sami wiedzieli, jak to wszystko wygl?da od ?rodka. Wiedzieli, czym s? wybuchy, co si? dzieje w sercu, gdy trzeba ucieka?, gdy siedzi si? w schronie i cz?owiek nie wie, co go czeka. ?Zacz?li?my si? wspólnie modli?, a to owocowa?o kolejnymi inicjatywami wsparcia i trwa do dzi?” – podkre?la kap?an.
To jest te? nasza wojna
?Nie mo?emy wojny na Ukrainie «odstawi? gdzie? na pó?k?» i powiedzie?, ?e sytuacja mieszkańców tego kraju nas nie obchodzi. To jest te? nasza wojna i wci?? musi nas niepokoi?” – mówi ks. Kry?a. Podkre?la, ?e mamy prawo by? zm?czeni, ale nie zwalnia nas to z obowi?zku niesienia pomocy. Cz?sto oferowane wsparcie to ewangeliczny wdowi grosz, który rozpacz zamienia w nadziej?. ?Zadzwoni?a kiedy? do naszego biura starsza kobieta, mówi?c, ?e ma bardzo ma?? rent?, jest osob? ci??ko chor?, le??c? i naprawd? nie jest w stanie nam pomóc materialnie, bo ledwie jej starcza na lekarstwa. Zapewni?a jednak: codziennie odmawiam za was ró?aniec, modl? si?, by nic wam si? nie sta?o, gdy jedziecie z pomoc?. I dzi?kuj? Bogu za to, co robicie. Dla mnie to by?o co? niesamowitego” – mówi ks. Kry?a, podkre?laj?c, ?e ta modlitwa d?wiga ?wiat.
Kap?an wskazuje, ?e dla do?wiadczonych wojn? Ukraińców ogromne znaczenie ma obecno?? ludzi, którzy do nich przyje?d?aj?. To rodzi nadziej?, pozwala do?wiadczy?, ?e nie s? sami: ?My?l?, ?e najbardziej nios? im nadziej? ci, którzy z nimi zostali. My?l? o ksi??ach i siostrach zakonnych. Dla tych ludzi jest to wielki znak zapytania: dlaczego oni z nami zostali, jakie s? ich motywacje? I dochodz? do g??bokich wniosków, ?e musi by? w tym wszystkim co? wi?cej. A raczej Kto? wi?cej. To rodzi pytania o Boga i sens ?ycia w tym mrocznych czasach”. Znaku nadziei upatruje w pro?bie mieszkańców jednej z wiosek pod Miko?ajowem, by pomóc im stworzy? miejsce modlitwy i codziennej celebracji Eucharystii, bo w zniszczonym przez Rosjan ko?ciele jest to obecnie niemo?liwe.
Ofiary na pomoc Ukrainie mo?na wp?aca? ca?y czas na konto:
Zespó? Pomocy Ko?cio?owi na Wschodzie,
Skwer Kard. S. Wyszyńskiego 6
01-015 Warszawa
Santander Bank Polska S.A. Warszawa
Wp?aty w PLN i SWIFT CODE: WBKPPLPP PL89 1090 1014 0000 0000 0301 4449
Dzi?kujemy, ?e przeczyta?a?/e? ten artyku?. Je?li chcesz by? na bie??co zapraszamy do zapisania si? na newsletter klikaj?c tutaj.
