SA国际传媒

Марыя Валодз?на – SA国际传媒

Трэцяе казанне будзе цалкам прысвечана Богу, - абвясц?? кардынал Раньера Канталамеса, дадаючы, што тэалог?я, альбо вучэнне пра Бога, не можа заставацца ? баку ад С?нода, як ? ад любога ?ншага важнага моманту ? жыцц? Касцёла. “Без тэалог?? вера лёгка пера?тварылася б у мёртвае па?тарэнне, ёй не хапала б гало?нага ?нструмента для ?нкультурацы?”, - л?чыць прапаведн?к.

Каб выканаць гэтую задачу, тэалог?я патрабуе глыбокага абна?лення. Народ Божы мае патрэбу ? такой тэалог??, якая б не разважала пра Бога ? ф?ласофск?х катэгорыях, зразумелых тольк? вузкаму колу прысвечаных. Але дзе ж знайсц? тэалог?ю, якая б абап?ралася больш на Cвяты Дух, чым на катэгоры? чалавечай мудрасц?? - запыта? кардынал Канталамеса, адказа?шы, што для гэтага неабходна звярнуцца да так званых факультаты?ных прадмета?: да духо?най тэалог?? ? пастырскай тэалог??.

Прапаведн?к перакананы, што ? веры няма н?чога, што немагчыма было б зразумець любому розуму, адкрытаму на пра?ду. Айцы Касцёла вучаць нас, што можна быць адначасова глыбок?м ? зразумелым. Святы Грыгорый Вял?к? л?чы? Святое П?санне “простым ? глыбок?м, як рака, у якой ягня можа хадз?ць, а слон плаваць”. На думку кардынала Канталамесы, тэалог?я можа чэрпаць натхненне ? гэтай мадэл?. Кожны можа знайсц? ? Евангелл? “хлеб па сва?х зубах”: просты чалавек – простую ежу, адораны чалавек – вытанчаную страву. “Не кажучы ?жо пра тое, што малым часта раскрываецца тое, што застаецца схаваным ад мудрых ? разумных”, - дада? ?ерарх.

Паводле ?тальянскага капуцына, кожнае чалавечае сэрца прагне пачуць выдатнейшую нав?ну: Бог люб?ць цябе! Упэ?ненасць у гэтым пав?нна развеяць ?ншую думку: Бог судз?ць цябе! Урачыстыя словы святога Яна Бог ёсць любо? пав?нны суправаджаць любую хрысц?янскую дзейнасць, - л?чыць прапаведн?к.

Гаворачы пра Святы Дух, мы ? першую чаргу ?я?ляем яго, як святло, якое прасвятляе нас у розных с?туацыях ? прапануе нам прав?льныя рашэнн?. Значна радзей мы думаем пра Святы Дух як пра любо?, але менав?та ? гэтай праяве Святога Духа мае патрэбу Касцёл, - зазначы? кардынал Канталамеса, як? ? сва?м казанн? пажада? паказаць, як адкрыццё Бога любов? асвятляе новым святлом гало?ныя таямн?цы веры: Тройцу, уцела?ленне ? муку Хрыста.

Разважаючы пра Тройцу, прапаведн?к запыта?: “Чаму мы, хрысц?яне, верым у адз?нага ? трыадз?нага Бога?” Ён прыгада?, што часам у кра?нах з ?сламск?м большасцю, напрыклад, у Аб'яднаных Арабск?х Эм?ратах эм?гранты-катол?к? раяцца з ?м пра тое, што адказаць на пытанне: Чаму вы, хрысц?яне, называецеся монатэ?стам?, кал? не верыце ? аднаго Бога? “Вось што ён ра?ць адказваць: Мы верым у трыадз?нага Бога, таму што верым, што Бог ёсць любо?. Усякая любо? - гэта любо? да каго-небудзь ц? да чаго-небудзь. Любо? не бывае пустой, без аб'екта”, - сказа? ?тальянск? капуцын.

“Каго ж люб?ць Бог, Як? ёсць любо?. Сусвет? Чалавецтва? Тады гэтай любов? было б усяго некальк? дзясятка? м?льярда? гадо?”. А каго ж люб?? Бог, Як? ёсць любо?, да гэтага? Бо Бог не можа змян?цца ? стаць тым, чым раней не бы?, - адзначы? прапаведн?к. - Н?кейск? сабор у 325 годзе да? так? адказ: Бог ёсць любо?, вечная любо?, таму што Ён за?сёды ме? у сабе Слова, адз?народнага Сына, люб?мага бясконцай любо?ю, якая ? ёсць Святы Дух.

Паводле кардынала Канталамесы, гэта не тлумачыць, як адз?нства можа быць адначасова Тройцай. Гэта не дадзена нам зразумець, таму што тычыцца тольк? Бога. Аднак гэта дапамагае нам зразумець, чаму Бог адз?нства можа быць таксама ? множнасцю. Бог ёсць любо?, так?м чынам, трыадз?ны. Кал? б Бог бы? чыстым? ведам?, ц? чыстым законам, ц? абсалютнай уладай, то не было б неабходнасц? быць трыадз?ным. Гэта б тольк? ?складн?ла с?туацыю. “Н?водны трыумв?рат ? н?водная дыарх?я ? г?сторы? до?га не до?жыл?ся!”, - нагада? ?ерарх.

Хрысц?яне вераць у адз?нага Бога, таму яны монатэ?сты. Гэта адз?нства аднак не матэматычнае, не л?чбавае, а адз?нства любов? ? камун??. Бог ёсць “чысты акт” любов?, з якога адначасова выцякаюць: той, хто люб?ць; той, каго любяць; ? любо?, якая ?х аб'ядно?вае, - падкрэсл?? капуцын.

Па словах прапаведн?ка, самая вял?кая таямн?ца - гэта не Тройца, а разуменне таго, што на самай справе з'я?ляецца любо?ю. Кал? любо? з'я?ляецца сутнасцю Бога, то нам не будзе дадзена цалкам зразумець, што такое любо?, нават у вечным жыцц?. Аднак нам будзе дадзена нешта лепшае: не зразумець яе, а валодаць ? насыц?цца ёю навечна. “Нельга ахап?ць ак?ян, але можна ?вайсц? ? яго!” – патлумачы? прапаведн?к.

Другой вял?кай таямн?цай, на якую звярну? увагу кардынал Канталамеса, з'я?ляецца ?цела?ленне Слова. Ён нагада? знакам?тае пытанне святога Ансельма: Чаму Бог ста? чалавекам? Яго адказ вядомы: тольк? той, хто адначасова бы? ? чалавекам ? Богам, мог адкуп?ць нашы грах?. Гэты адказ верны, але не адз?ны магчымы, бо наша зба?ленне не абмяжо?ваецца тольк? дараваннем грахо?, - л?чыць прапаведн?к.

Ён нагада? словы блажэннага Дунса Скота пра тое, што Бог ста? чалавекам, таму што такой была Яго першапачатковая задума. Не дзеля таго, каб атрымаць любо?, а каб люб?ць самаму. Нябесны Айцец кажа пра Езуса: Ты Сын Мой ум?лаваны (Мк 1, 11; 9,7).

Тольк? Айцу ? Тройцы (? ва ?с?м сусвеце) не трэба быць люб?мым, каб ?снаваць, Яму трэба тольк? люб?ць. Святы А?густын гаворыць пра Айца як пра таго, хто люб?ць, пра Сына як пра люб?мага, ум?лаванага, ? пра Святы Дух як пра любо?, якая ?х яднае. На думку кардынала Канталамесы, гэта тое, што “Касцёл можа прапанаваць для экумен?чнага с?нтэзу”. ? магчыма, “по?нае прым?рэнне двух тэалог?й ужо не будзе здавацца так?м цяжк?м ? далёк?м, а адзначыць рашучы крок да адз?нства цэрква?”, - л?чыць ён.

Трэцяя вял?кая таямн?ца, на якую звярну? увагу прапаведн?к, – гэта мука Хрыста, якую мы будзем святкаваць у Вял?кдзень. Ц? могуць негаты?ныя факты, так?я як язвы, крыж ? боль, прывесц? да стано?чага, да зба?лення чалавецтва? – запыта? ён. Пра?да, на яго думку, заключаецца ? тым, што мы был? зба?лены не болем Хрыста, а яго любо?ю. “Дакладней любо?ю, якая праяв?лася ? самаахвяраванн?. Укрыжаванай любо?ю!” - удакладн?? капуцын.

Пакуты Хрыста, Яго боль захо?ваюць усю сваю кашто?насць, ? Касцёл н?кол? не перастане разважаць пра ?х, але як пра знак ? дэманстрацыю любов?. Гэта здымае з пакут Хрыста адценне таго, што Богу трэба заплац?ць нейк? выкуп, прынесц? ахвяру, каб супако?ць Яго гне?. На самай справе, Бог сам прынёс вял?кую ахвяру, адда?шы нам Свайго сына. Бог хутчэй суб'ект, чым атрымальн?к ахвяры, - л?чыць Папск? прапаведн?к.

“Што ж мяняе ? нашым жыцц? ?сц?на, якую мы даведал?ся пра таямн?цы Тройцы, уцела?лення ? мук? Хрыстовай?” – запыта? прапаведн?к. Мы разумеем, што далучы?шыся да Хрыста, мы таксама можам люб?ць Бога бясконцай любо?ю, годнай Яго. Як п?ша святы Павел, любо? Божая выл?лася ? сэрцы нашыя (Рым 5, 5). Тая самая любо?, якой Айцец за?сёды люб?ць Сына, а не якая-небудзь ?ншая любо?, - удакладн?? кардынал Канталамеса.

Гэта значыць, што мы можам люб?ць Бога той любо?ю, якой Ён люб?ць Сына, ? мы можам люб?ць Езуса той любо?ю, якой Ён люб?ць Айца, ? ?сё гэта дзякуючы Святому Духу, як? з'я?ляецца гэтай любо?ю. Ц? азначае гэта, што, кал? мы прызнаёмся Богу ? любов?, мы проста вяртаем Яму тую любо?, якую атрымал? ад Яго, як рэха, не дадаючы н?чога з нашага боку? – запыта? прапаведн?к.

На яго думку, гэта не так. Рэха любов? вяртаецца да Бога з нашага сэрца “разам з водарам нашай свабоды ? нашай удзячнасц?”. Гэта адбываецца падчас Э?харысты?, падчас мал?твы. ? гэта не проста дабратворная ?люз?я. Прапаведн?к прызна?ся, што кал? ён сам мол?цца, ён упэ?нены, што Бог благасла?ляе яго, як ?саак благаслав?? Якуба, як? выдава? сябе за старэйшага брата. ? благасла?ляе ?с?х прысутных. “У гэтым хараство хрысц?янскай веры”, - л?чыць прапаведн?к, спадзеючыся, што “некаторыя яе фрагменты можна перадаць тым мужчынам ? жанчынам нашага часу, як?я прагнуць любов?, але не ведаюць яе крын?цы”.