SA国际传媒

Мэта абнародаванага л?ста – прапанаваць канкрэтныя шлях? рэал?зацы? паслання Добрага Самаран?на. У дакуменце гучыць асуджэнне любой формы э?таназ?? ? дапамог? ? су?цыдальнай смерц?. Нават кал? “аздара?ленне немагчымае або малаверагоднае”, “неад’емным абавязкам” застаецца “медыцынскае, сан?тарна-эп?дэм?ялаг?чнае, пс?халаг?чнае ? духо?нае суправаджэнне” хворых людзей, - сцвярджаецца ? пасланн?.

Невылечны, але н? ? як?м разе не пак?нуты без лячэння

“Вылечваць, кал? магчыма, лячыць – за?сёды”. Гэтыя словы Яна Па?ла II тлумачаць, што “невылечны” не з’я?ляецца с?нон?мам “пак?нутага без лячэння”. Лячэнне да самага канца, быццё разам з хворым, суправаджэнне, выслухо?ванне, прая?ленне любов? – гэта тое, што можа дапамагчы пазбегнуць самотнасц?, страху пакут ? смерц?. Увесь дакумент “Samaritanus bonus” сканцэнтраваны на сэнсе болю ? цярпення ? святле Евангелля ? Мук? Езуса Хрыста.

Непарушная кашто?насць жыцця

“Непарушная кашто?насць жыцця – гэта асно?ная пра?да натуральнага маральнага закону ? гало?ны фундамент юрыдычнага парадку”, - гаворыцца ? л?сце Кангрэгацы? Веравучэння. “Нельга выб?раць непасрэдна замах на жыццё чалавека, нават кал? ён сам аб гэтым прос?ць”. “Аборт, э?таназ?я ? добраахвотны су?цыд разбураюць чалавечую цыв?л?зацыю” ? “моцна зневажаюць хвалу Стварыцеля”.

Перашкоды, як?я зацямняюць святую кашто?насць жыцця

У дакуменце перал?чваюцца асобныя фактары, як?я абмяжо?ваць здольнасць усведамляць кашто?насць жыцця. Сярод ?х, напрыклад, разуменне жыцця як “годнага” тольк? пры ная?насц? пэ?ных пс?х?чных або ф?з?чных рыс або памылковае разуменне спагады. Сапра?дная спагада, гаворыцца ? тэксце, “заключаецца не ? правакаванн? смерц?”, а ? прыняцц? ? падтрымцы хворага з прая?леннем любов? ? выкарыстаннем сродка?, як?я б паслаблял? яго пакуты. Перашкодай называецца ? культура ?ндыв?дуал?зму, якая пашыраецца ? вядзе да самотнасц?.

Вучэнне Касцёла

Э?таназ?я з’я?ляецца “злачынствам супраць чалавечага жыцця”, “вераломным па сваёй сутнасц?” чынам, незалежна ад абстав?н. Любое непасрэднае фармальнае або матэрыяльнае са?дзельн?цтва – цяжк? грэх супраць чалавечага жыцця, змус?ць да якога або дазвол?ць як? “законна не можа” н?якая ?лада. Тыя, хто прымае законы аб э?таназ??, “становяцца яе са?дзельн?кам?” ? з’я?ляюцца “в?наватым? ? бязладдз?”, таму што гэтыя законы спрыяюць дэфармацы? свядомасц?. Э?таназ?я застаецца недапушчальнай, хоць роспач ? гора могуць паменшыць ц? нават зняць асаб?стую адказнасць таго, хто аб гэтым прос?ць, - гаворыцца ? дакуменце.

“Не” – тэрапе?тычнай бязл?таснасц?

Дакумент тлумачыць, што “абараняць годнасць смерц?” – значыць, у тым л?ку, выключыць тэрапе?тычную бязл?таснасць. Так?м чынам, пры бл?зкасц? непазбежнай смерц? “дапушчальна прыняцце рашэння аб адма?ленн? ад лячэння, якое б прывяло тольк? да нетрывалага ? пакутл?вага прада?жэння жыцця”, аднак без спынення нармальнага лячэння, патрэбнага хвораму. Абавязкам з’я?ляецца забеспячэнне харчавання ? г?дратацы? хворага. Пал?яты?нае лячэнне, у тым л?ку духо?нае суправаджэнне хворага ? яго родных, з’я?ляецца “кашто?най ? неад’емнай” мерай падтрымк? пацыента.

Дапамога сем’ям

Вельм? важна, каб у працэсе лячэння хворы не адчува? сябе абузай, але “атрымл?ва? бл?зкасць ? клапатл?васць з боку сва?х родных. У гэтай м?с?? сям’я патрабуе дапамог? ? адпаведных сродка?”. Неабходна, каб дзяржавы “вызнавал? першасную ? фундаментальную сацыяльную функцыю сям’? ? яе незаменную ролю, таксама ? ? гэтай сферы, забяспечваючы патрэбным? рэсурсам? ? структурам? для яе падтрымк?”.

Дародавае ? педыятрычнае лячэнне

З моманту зачацця дзецям з паталог?ям? або злаякасным? ?тварэнням? патрэбна суправаджэнне ? паважл?вае ста?ленне да ?х жыцця. У выпадку “прэнатальных паталог?й, як?я дакладна выкл?каюць смерць у каротк? тэрм?н”, ? пры адсутнасц? тэрап??, здольнай палепшыць стан гэтых дзяцей, “?х н? ? як?м разе нельга пак?даць без падтрымк?”, але суправаджаць да натуральнай смерц?, без прыпынення харчавання ? г?дратацы?. Асуджаецца прымяненне, “часам навязанае, прэнатальнай дыягностык?” для пашырэння культуры, варожай у аднос?нах да непа?наспра?насц?: аборт “н?кол? не дазволены”, - перасцерагае Кангрэгацыя Веравучэння.

?нтэнс??ная седацыя

Каб суц?шыць боль, выкарысто?ваюцца лек?, як?я могуць выкл?каць прыгнятанне свядомасц?. Катал?цк? Касцёл прызнае “дапушчальнасць” прымянення седаты?ных сродка?, каб канец жыцця наста? “у макс?мальна магчымым спако?”. Гэта датычыць ? выпадка? лячэння, як?я “набл?жаюць момант смерц? (?нтэнс??ная пал?яты?ная седацыя на апошняй стады? жыцця)”. Аднак седацыя недапушчальна, кал? прымяняецца для таго, каб выкл?каць смерць “непасрэдна ? на?мысна”.

Вегетаты?ны стан

Нават у несвядомым стане хворы “пав?нен атрымл?ваць паважл?вае ста?ленне ? адпаведнае лячэнне”, мае права на харчаванне ? г?дратацыю. Аднак могуць быць выпадк?, кал? “так?я захады могуць стаць несуразмерным?”, таму што больш не даюць эфекту або таму, што сродк? для ?х ажыцця?лення становяцца празмерным цяжарам. Дакумент сцвярджае, што трэба прадугледжваць “адпаведную падтрымку родным для нясення працяглай ношы дагляду за хворым? ? вегетаты?ным стане”.

Адма?ленне па прычыне сумлення

Л?ст утрымл?вае закл?к да мясцовых Касцёла? заняць адназначную паз?цыю па ?знятым пытанн? ? заахвочвае катал?цк?я медыцынск?я ?становы даваць сваё сведчанне. Законы, як?я ?хваляюць э?таназ?ю, уздымаюць “сур’ёзны ? дакладны абавязак пярэчання” з адма?леннем ад выканання адпаведных працэдур па прычыне сумлення. Важна, каб медыцынск?х работн?ка? вучыл? хрысц?янскаму суправаджэнню пам?раючых. Што датычыць духо?нага суправаджэння тых, хто прос?ць аб э?таназ??, “патрэбна бл?зкасць, якая б за?сёды запрашала да навяртання”, аднак “н?як? знешн? жэст, як? б можна было ?нтэрпрэтаваць як ухваленне, непрымальны”, як, напрыклад, асаб?стая прысутнасць падчас ажыцця?лення працэдуры.