Франц?шак: выкарыстаць Вял?к? пост для барацьбы з пыхай
Аляксандр Панчанка - SA国际传媒
Катэхеза Папы, тэкст якой зачыта? айцец П’ерлу?джы Джырэл? з Дзяржсакратарыяту, была прысвечана загане пых?. У ёй Пантыф?к за?важы?, што старажытныя грэк? называл? пыху словам, якое можна перакласц? як “празмернае ззянне”. “Пыха – гэта сама?звышэнне, саманадзейнасць, фанабэрыя”, а “пыхл?вы, гэта той, хто л?чыць сябе большым, чым ёсць на самой справе”, гэта “чалавек, як? калоц?цца на тым, каб яго прызнавал? больш вял?к?м за ?ншых, як? за?сёды хоча, каб прызнавал?ся яго заслуг? ? пагарджае ?ншым?, л?чыць ?х н?жэйшым?”, - патлумачы? Святы Айцец.
На думку Франц?шка, пыха “вельм? бл?зкая да славалюбства”, аднак апошняя – усяго тольк? “дз?цячая хвароба” ? пара?нанн? “са спусташэннем, на якое здольная пыха”. “Пыха – каралева ?с?х заган”, а той, хто падда?ся ёй – далёк? ад Бога. “Барацьба з гэтым злом патрабуе больш часу ? с?л, чым усякая ?ншая барацьба, да якой пакл?каны хрысц?ян?н”, - падкрэсл?? ён.
“У рэча?снасц? ?сярэдз?не гэтага зла схаваны радыкальны грэх, абсурдная прэтэнз?я быць як Бог. Грэх нашых прабацько?, пра як? распавядаецца ? кн?зе Быцця, ва ?с?х аднос?нах з’я?ляецца грахом пых?. Спакусн?к сказа? ?м: “Кал? вы пакаштуеце з яго, адкрыюцца вочы вашыя, ? будзеце, як Бог” (Быц 3,5)”, - нагада? Пантыф?к словы змея з б?бл?йнай г?сторы?, за?важаючы, што а?тары тэкста? аб духо?насц? вельм? падрабязна ап?сваюць наступствы пых? ? штодзённым жыцц?, паказваюць як яна “н?шчыць аднос?ны, атручвае пачуццё братэрства, якое пав?нна аб’ядно?ваць людзей”.
Перал?чваючы “с?мптомы”, як?я сведчаць пра тое, што чалавек падда?ся загане пых?, Святы Айцец за?важы?, што гэты грэх мае выразны ф?з?чны аспект: “пыхл?вы чалавек напышл?вы, ён мае “цвёрды карк”, гэта значыць нягнуткую шыю, якая не сх?ляецца. Гэта чалавек, сх?льны да пагардл?вага суджэння: з лёгкасцю вынос?ць зняважл?выя прысуды ?ншым, як?я здаюцца яму безнадзейна бяздарным? ? няздольным?”.
“Вы разумееце, што маеце справу з пыхл?вым чалавекам, кал?, робячы яму невял?кую канструкты?ную за?вагу або зус?м бяскры?днае наз?ранне, ён рэагуе празмерна, як быццам хтосьц? замахну?ся на яго вял?касць: ён упадае ? лютасць, крычыць, з кры?дай разрывае аднос?ны з ?ншым?”, - нагада? Святы Айцец.
На думку Франц?шка, “мала што можна зраб?ць з чалавекам, хворым на пыху”, з ?м “трэба тольк? набрацца цярпення, бо аднойчы яго будынак разбурыцца”. “У “Евангелл? Езусу даводз?цца мець справу з мног?м? пыхл?вым? людзьм?, ? часта Ён выкрыва? гэтую загану нават у тых, хто яе вельм? добра хава?”, - адзначы? Папа, нагадваючы г?сторыю святога Пятра, як? спачатку выста?ля? напаказ сваю вернасць: “Кал? нават усе пак?нуць Табе, я н?кол? не пак?ну”, але не?забаве перакана?ся, што з’я?ляецца так?м жа баязл?вым, як ?ншыя. ? тольк? пасля гэтага досведу, ужо “?ншы” Пётр, “як? больш не ?здыма? падбародку, але плака? горк?м? слязам?, бы? аздаро?лены Езусам ?, нарэшце, ста? здольным вытрымаць цяжар Касцёла”.
“Зба?ленне прыходз?ць праз пакору, сапра?дны сродак ад усякай праявы пых?. У Magnificat Марыя апявае Бога, як? сваёй моцай рассейвае пыхл?вых у хворых думках ?х сэрца?. Бессэнсо?на нешта красц? ? Бога, на што спадзяюцца пыхл?выя, бо ? канчатковым вын?ку Ён хоча даць нам усё. Таму апостал Якуб, звяртаючыся да сваёй супольнасц?, параненай унутраным? звадам?, што паходз?л? з пых?, п?са?: “Бог супрац??ляецца ганарыстым, а пакорным дае ласку” (Як 4, 6)”, - адзначы? Папа, закл?каючы выкарыстаць Вял?к? пост для барацьбы з нашай пыхай.
