Папа на агульнай а?дыенцы?: раны могуць стаць крын?цай надзе?
Марыя Валодз?на – SA国际传媒
У сваёй катэхезе Папа спасла?ся на нядзельны евангельск? ?рывак пра маг?лу Езуса, якую засцерагаюць, “запячата?шы камень” (Мц 27, 66). Здаецца, усё скончана. Для вучня? Езуса гэты камень азначае апошн? прыпынак надзе?. Наста?н?к укрыжаваны, “заб?ты самым жорстк?м ? зневажальным чынам”, гэта самы горшы з магчымых ф?нала?. На думку Пантыф?ка, роспач, якая прыгнятала вучня? Езуса, знаёма ? нам сёння. У нас таксама згушчаюцца змрочныя думк? ? пачуццё расчаравання: “Чаму так шмат абыякавасц? да Бога? Чаму няро?насць працягвае расц?, а м?р не надыходз?ць?”
У свядомасц? вучня? Езуса засяроджваннем канца з'я?ляецца крыж. Аднак не?забаве яны даведаюцца, што крыж - гэта новы пачатак. Так, “у чорных дз?рках нашых расчараваных чакання?”, нараджаецца, прарастае ? адраджаецца Божая надзея. “Мы думаем пра крыж, як пра самую страшную прыладу катавання?, а Пан зраб?? з яго найвял?кшы знак любов?”, - адзначы? Святы Айцец, дадаючы, што дрэва смерц? стала дрэвам жыцця.
Сёння мы глядз?м на дрэва крыжа, таму што ? нас прарастае надзея. Надзея вылячэння ад смутку, ад горычы. “? што ж мы бачым?” – запыта?ся Папа, адказа?шы так: “Мы бачым Езуса, распранутага ? параненага”.
“Укрыжава?шы Яго, падзял?л? Ягоную вопратку, к?даючы лёсы” (Мц 27, 35). Пан дазвол?? пазбав?ць сябе ?сяго, тым самым, нагадваючы нам, што надзея адраджаецца тады, кал? мы гаворым пра?ду пра сябе, адк?даем двудушнасць, вызваляемся ад масак ? ?сяго вонкавага, л?шняга. “Сёння нам патрэбна прастата”, - падкрэсл?? Святы Айцец, закл?каючы вярнуцца да простага жыцця, адмов?цца ад непатрэбных рэча?, як?я з'я?ляюцца сурагатам? надзе?.
Па-другое, мы бачым Езуса, параненага целам ? душой. “Якое дачыненне гэта мае да нашай надзе??” – запыта?ся Франц?шак, патлумачы?шы, што мы таксама параненыя. Хто не быва? паранены ? жыцц?? У каго няма шрама?, пак?нутых дрэнным выбарам, непаразуменням?, болем, кры?дам?, рэзк?м? словам?, недарэчным? меркаванням?? Пан не хавае ад нашых вачэй сва?х ран, як?я пран?зваюць яго цела ? душу. Ён паказвае нам, што з ран можна выпраменьваць святло. Укрыжаваны Езус не абв?навачвае, а люб?ць. Так?м чынам, ён ператварае зло ? дабро, а боль у любо?, - адзначы? Папа.
“Гаворка ?дзе ?жо не пра тое, кольк? ран, шмат ц? мала, мы атрымал? ад жыцця, але пра тое, што раб?ць з гэтым? ранам?”, - л?чыць Святы Айцец. Можна дазвол?ць ?м зараз?ць нас кры?дай ? смуткам, або, аб'ядна?шыся з Езусом, выпраменьваць з ?х святло. Нашы раны могуць стаць крын?цай надзе?. Замест таго каб шкадаваць сябе, трэба выц?раць чужыя слёзы, клапац?цца пра ?ншых, сх?ляцца над тым?, хто пакутуе, - закл?ка? Франц?шак.
