SA国际传媒

Аляксандр Панчанка – SA国际传媒

Падчас агульнай а?дыенцы?, якая прайшла 1 снежня 2021 г. у ватыканскай Зале Па?ла VI, Франц?шак працягну? катэхетычны цыкл, прысвечаны св. Юзафу, за?важаючы, што, будучы “справядл?вым” ? “мужам Мары?”, ён можа многаму навучыць заручаных.

Пантыф?к адзначы?, што мноства г?сторый, звязаных са св. Юзафам, утрымл?ваецца ? апокрыфах. Яны аказал? моцны ?плы? на мастацтва ? розныя месцы культу, а таксама адказваюць на жаданне запо?н?ць прабелы ? канан?чных Евангеллях, у як?х, аднак, змешчана, “усё неабходнае для веры ? хрысц?янскага жыцця”.

Пасля заручын Мары? з Юзафам, “перш чым яны пачал? жыць разам, Яна зачала ад Духа Святога. Юзаф жа, муж Яе, будучы справядл?вым ? не жадаючы зняслав?ць Яе, хаце? патаемна адпусц?ць Яе”, - нагада? Пантыф?к. Ён патлумачы?, што ? старажытным ?зраэле заключэнне сужэнства складалася з двух этапа?. Першы – аф?цыйныя заручыны, пасля як?х нявеста яшчэ год жыла ? доме сва?х бацько?, але ?жо л?чылася “жонкай” свайго заручанага. Друг? этап пачына?ся кал? яна пераязджала ? дом мужчыны. Гэтаму спадарожн?чала святочная працэс?я, якая завяршала абрад заключэння сужэнства. Аднак, да таго як Марыя ? Юзаф пачал? жыць разам, выяв?лася, што Яна цяжарная. Згодна са старажытным законам пакараннем ? так?м выпадку было ?каменаванне, але з цягам часу ? практыку ?вайшла больш лагодная ?нтэрпрэтацыя гэтага прадп?сання, якая прадугледжвала аф?цыйнае адма?ленне ад нявесты з грамадзянск?м ? карным? наступства? для яе, - расказа? Пантыф?к.

Франц?шак за?важы?, што Евангелле называе Юзафа “справядл?вым” менав?та ? сувяз? з тым, што “ён бы? паслухмяным Закону, як кожны пабожны ?зра?льцян?н”. Але “любо? да Мары? ? давер да Яе падказал? яму магчымасць, якая прадугледжвала захаванне ? закону, ? гонару нявесты”: ён “вырашы? адпусц?ць Яе патаемна, без шуму, не падвяргаючы Яе публ?чнаму прын?жэнню”.

“Кал? ён надума? гэта, вось анёл Пана з’яв??ся яму ? сне ? сказа?: “Юзэфе, сыне Дав?да, не бойся прыняць Марыю, жонку тваю, бо зачатае ? Ёй ёсць ад Духа Святога. Яна ж народз?ць Сына, а ты дас? Яму ?мя Езус, бо Ён збав?ць народ свой ад грахо? ягоных” (Мц 1,20-21), - нагада? Папа евангельск?я словы, падкрэсл?ваючы, што голас Бога адкры? Юзафу “яшчэ большае значэнне яго справядл?васц?”.

“Як важна для кожнага з нас разв?ваць справядл?вае жыццё ? адначасова адчуваць сябе людзьм?, як?я патрабуюць дапамог? Бога, каб здолець пашырыць наш далягляд ? ?спрымаць жыццёвыя абстав?ны з ?ншай перспектывы, больш шырокай”, - сказа? Франц?шак, нагадваючы, што “менав?та за некаторым? жыццёвым? с?туацыям?, як?я спачатку здаюцца нам драматычным?”, часта хаваецца Божы Пров?д”, як? “прал?вае святло ? тым л?ку ? на сэнс пакут, што абрынул?ся на нас”.

Франц?шак звярну? увагу на яшчэ адз?н аспект гэтага апавядання: Марыя ? Юзаф хутчэй за ?сё мел? мары ? планы адносна сваёй будучын?, але Бог увайшо? у ?х жыццё нечакана. Тым не менш, нягледзячы на першапачатковыя цяжкасц?, “яны абодва расчын?л? сэрцы на рэальнасць, перад якой апынул?ся”.

“Дараг?я браты ? сёстры, вельм? часта наша жыццё з’я?ляецца не так?м, як мы яго ?я?ляем”, - сказа? Папа, падкрэсл?ваючы, што гэта асабл?ва тычыцца аднос?н, у як?х бывае цяжка перайсц? “ад лог?цы закаханасц? да лог?цы сталай любов?”. Закаханасць за?сёды пазначана пэ?най “зачараванасцю”, “уя?ленням, як?я часта не адпавядае рэча?снасц?”.

“Але менав?та кал? закаханасць здаецца зн?кае разам з яе чакананням?, тады можа пачацца сапра?дная любо?. Люб?ць, насамрэч, не значыць прэтэндаваць на тое, што ?ншы чалавек ц? жыццё будуць адпавядаць нашаму ?я?ленню; люб?ць значыць у по?най свабодзе браць на сябе адказнасць за такое жыццё, якое нам даецца”, - сказа? Пантыф?к. Заручаныя хрысц?яне пакл?каны сведчыць пра аднос?ны, у як?х мел? “адвагу перайсц? ад лог?цы закаханасц? да лог?цы сталай любов?. Гэта неабходны выбар, як? замест знявольвання жыцця, можа ?мацаваць любо?, каб была трывалай перад абл?ччам выпрабавання? часам”, - дада? Папа.

Франц?шак завяршы? катэхезу мал?твай: “Св. Юзэфе, ты, як? люб?? Марыю свабодна ? вырашы? адмов?цца ад сва?х уя?лення?, каб вызвал?ць месца рэальнасц?, дапамажы кожнаму з нас, дазвол?ць Богу здз?в?ць нас, ? прымаць жыццё не як нешта непрадбачанае, ад чаго трэба баран?цца, але як таямн?цу, якая хавае ? сабе сапра?дную радасць. Адары ?с?х заручаных хрысц?ян радасцю, радыкал?змам ? захаваннем пастаяннага ?сведамлення таго, што тольк? м?ласэрнасць ? прабачэнне робяць магчымай любо?. Амэн”.