Папа падчас “Анёл Панск?” пра “бедныя сродк?” ? евангел?зацы?
15 л?пеня 2018 г. падчас сва?х разважання? перад мал?твай “Анёл Панск?” Пантыф?к адзначы?, што з беднасцю вучня? Езуса спалучана рызыка ня?дачы, але тольк? ? саюзе з ?м можна знайсц? мужнасць для прапаведавання.
“Сённяшняе Евангелле (Мк 6, 7-13) ап?свае момант, кал? Езус пасылае Дванаццаць з м?с?яй. - нагада? Папа - Пасля таго, як пакл?ка? кожнага з ?х па ?мен? “каб яны был? з ?м” (Мк 3, 14), слухаючы Яго словы ? наз?раючы за Яго жэстам? аздара?лення, цяпер кл?ча ?х ?зно? каб “высылаць ?х па двое” (Мк 6, 7) у вёск?, куды зб?ра?ся ?сц?. Гэта свайго роду “прывучэнне” да таго, што яны будуць пакл?каны раб?ць с?лай Святога Духа пасля ?васкрэсення.
У вучня-м?с?янера, у першую чаргу, ёсць свой цэнтр, як?м з’я?ляецца асоба Езуса. Ап?санне звяртае ?вагу на гэта, выкарысто?ваючы разнастайныя дзеясловы, суб’ектам як?х з’я?ляецца Езус – “пакл?ка?”, “пача? высылаць”, “да? ?м уладу”, “наказа? ?м”, “? сказа? ?м” (Мк 3, 7.8.10). Таму выхад ? дзейнасць Дванаццац? выпраменьваюць з цэнтра, становяцца па?тарэннем прысутнасц? ? дзеяння Езуса ? Яго м?с?янерскай працы. Гэта паказвае, што апосталы не мел? для абвяшчэнн? н?чога ?ласнага, не жадал? паказваць свае здольнасц?, але казал? ? дзейн?чал? як “пасланыя”, як пасланн?к? Езуса.
Гэты эп?зод Евангелля таксама аднос?цца ? да нас, ? не тольк? да святаро?, але ? ?с?х ахрышчаных, пакл?каных да сведчання аб Евангелл? Хрыста ? розным асяроддз?. ? для нас гэтая м?с?я з’я?ляецца сапра?днай настольк?, накольк? мы выходз?м ад нязменнага цэнтра, як?м ёсць Езус. Гэта не ?н?цыятыва асобных верн?ка? ц? нават вял?к?х груп або асацыяцый, але м?с?я Касцёла, непары?на звязанага з сва?м Панам. Н? адз?н хрысц?ян?н не абвяшчае Евангелле “сам па сабе”, але тольк? будучы пасланым Касцёлам, упа?наважаным сам?м Хрыстом. Менав?та хрост роб?ць нас м?с?янерам?.
Другой асабл?васцю з’я?ляецца м?с?янерск? стыль, так бы мов?ць, абл?чча, якое палягае на беднасц? сродка?. Амун?цыя м?с?янера адпавядае крытэрыю стрыманасц?. Пан загада? Дванаццац? “не браць у дарогу н?чога, акрамя аднаго к?я: н? хлеба, н? торбы, н? медз? ? поясе” (Мк 3, 8). Наста?н?к хоча, каб яны был? свабодным? ? ?легцы, без падтрымк? ? без уплыва?, упэ?неныя тольк? ? любов? Таго, хто ?х пасылае, моцныя выключна Яго словам, якое ?дуць абвяшчаць. К?й ? сандал? з’я?ляюцца эк?п?ро?кай п?л?грыма?, таму што так?м? з’я?ляюцца пасланн?к? Валадарства Божага; не ?семагутным? менеджэрам?, не нязменным? чыно?н?кам?, не зоркам? ? турнэ.
Варта падумаць, напрыклад, аб гэтай дыяцэз??, б?скупам якой я з’я?ляюся. Узгадаем некаторых святых Рымскай дыяцэз??: св. Ф?л?па Нэры, св. Бэнэдыкта Лабр, св. Аляксея, бл. Лу?зу Альбертон?, св. Франц?шку Рымскую, св. Гаспара дэль Буфала ? мног?х ?ншых. Яны был? не функцыянерам? або б?знесменам?, але сц?плым? супрацо?н?кам? Валадарства Божага. У ?х было гэта абл?чча.
? гэтага “абл?чча” таксама тычыцца таго, як?м чынам прымаецца пасланне: можа здарыцца ? так, што яно не будзе прынята, ? не будзе пачута (Мк 3, 11). Гэта таксама з’я?ляецца беднасцю: досвед пройгрышу. Г?сторыя Езуса, адк?нутага ? ?крыжаванага, сведчыць пра лёс Яго пасланца. ? тольк? тады, кал? мы злучаны з ?м, памерлым ? ?васкрослым, можам знайсц? мужнасць для прапаведавання.
Няхай Дзева Марыя, першы вучань ? м?с?янер Слова Божага, дапаможа нам несц? свету пасланне Евангелля з пакорнай ? светлай радасцю, нягледзячы на любога роду адчужэнне, неразуменне ? прыгнёт”, - пажада? Святы Айцец.
На заканчэнне сваёй нядзельнай сустрэчы з верн?кам?, Франц?шак папрас?? ус?х аб мал?тве за сябе.
