Папа: мног?я ахрышчаныя жывуць быццам бы Хрыстус не ?снуе
Ян Мойс?к - Ватыкан
“Старонка сённяшняга Евангелля (Мк 6,1-6) гаворыць пра Езуса, як? вяртаецца ? Назарэт ? ? суботу вучыць у с?нагозе, - сказа? Папа. - З таго моманту, кал? Ён пак?ну? гэты горад ? пача? прапаведаваць у мястэчках ? навакольных вёсках, Хрыстус не став?? наг? на сваёй радз?ме. Вярну?ся. Так?м чынам, уся кра?на можа ?першыню слухаць свайго сына, якога слава як мудрага наста?н?ка ? магутнага лекара ?жо пашырылася па ?сёй Гал?ле? ? па-за яе межам?. Але тое, што магчыма было прымаць за поспех, ператвараецца ? дз??нае адк?ненне Яго мясцовым?. Езус нават не мог учын?ць там н?якага цуду, але тольк? некальк? аздара?лення?! (Мк 6, 5). Падзе? гэтага дня падрабязна зап?са? евангел?ст Марк: жыхары Назарэту спачатку слухал? ? здз??лял?ся. Затым пытал?ся, разгубленыя: “Адкуль у Яго гэта, ? што гэта за мудрасць?” ?, на канец, яны абурыл?ся, ведаючы Яго як цесляра, сына Мары?, Як? выхо?ва?ся сярод ?х. Таму Езус завяршае фразай, якая станов?цца наза?сёды агульнавядомай: “Няма прарока без пашаны, х?ба што на бацька?шчыне сваёй” (Мк 6, 4).
Мы задаемся пытаннем, чаму жыхары, з як?м? вырас Езус, пераходзяць ад захаплення да недавер’я? Яны робяць пара?нанне пам?ж сц?плым паходжаннем Езуса ? Яго цяперашн?м? здольнасцям?: Ён бы? цеслярам, не завершы? вучобы, але прапаведвае лепш за кн?жн?ка? ? чын?ць цуды. Замест таго, каб адкрыцца да рэча?снасц?, яны здз??ляюцца. Паводле жыхаро? Назарэту, Бог занадта вял?к?, каб мог пан?з?цца, каб дазвол?? гаварыць праз так простага чалавека. Гэта ёсць скандал уцела?лення: трывожыць падзея, што Бог, як? ста? плоццю ? думае розумам чалавека, працуе ? дзейн?чае чалавечым? рукам?, люб?ць з чалавечым сэрцам, Бог, як? стамляецца, есць ? сп?ць, як кожны з нас. Сын Божы перагортвае ?се чалавечы схемы: не вучн? абмыл? ног? Пану, але Пан абмы? ног? сва?м вучням: (Ян 13, 1-20). Гэта з’я?ляецца крын?цай скандалу ? недавер’я не тольк? ? гэтай эпосе, але ? кожнай эпосе, таксама ? сёння.
Пераварот, як? здзейсн?? Езус, прымушае яго вучня? учора ? сёння да асаб?стай ? сумеснай праверк?. Нават ? ? наш час можа здарыцца, ён жыв?ць прадузятасц?, як?я перашкаджаюць зразумець рэальнасць. Але сёння Пан закл?кае нас прыняць ста?ленне пакорл?вага слухання ? паслухмянага чакання, таму што Божая ласка часта прыходз?ць да нас дз??ным чынам, як? не адказвае нашым чаканням. Падумаем, напрыклад, пра Мац? Тэрэзу з Калькуты. Маленькая законн?ца - н?хто не дава? дзесяць капеек за яе – якая ?шла на вул?цы, каб узняць пам?раючых, каб яны мел? годную смерць. Гэтая маленькая законн?ца мал?твай ? сваёй працай ?чын?ла цуды! Маленькая жанчына рэвалюцыянавала м?ласэрную працу ? Касцёле. Гэта прыклад нашага дня Бог не дазваляе на наш недавер.
Мы пав?нны ?мкнуцца адкрываць нашыя сэрцы ? розумы, каб здолець прыймаць боскую рэальнасць, якая прыходз?ць да нас. Справа ?дзе пра веру: адсутнасць веры - гэта перашкода для Божай ласк?. Мног?я ахрышчаныя жывуць так, як быццам бы Хрыстус не ?снава?: яны па?тараюць жэсты ? знак? веры, але не адпавядаюць рэальнай прых?льнасц? да асобы Езуса ? да яго Евангелля. Кожны хрысц?ян?н пакл?каны да таго, каб паглыб?ць гэтую фундаментальную прыналежнасць, ?мкнучыся сведчыць пра яе сва?м паслядо?ным ладам жыцця, пуцяводнай н?ткай якога з’я?ляецца любо?.
Папрос?м Пана праз заступн?цтва Панны Мары?, каб змякчы? цвёрдасць сэрца ? вузкасць розуму, каб мы адкрыл?ся да Яго ласк?, Яго пра?ды ? Яго м?с?? дабрын? ? м?ласэрнасц?, якая адрасавана ?с?м, без якога-небудзь выключэння”.
