Пантыф?к пра здольнасць б?скупа? разв?твацца з супольнасцю
Свае разважанн? ён сканцэнтрава? вакол першага л?тург?чнага чытання з Дзея? Апостала? (20,17-27), дзе гаворка ?дзе пра разв?танне св. Па?ла з Касцёлам у Эфесе.
Папа падкрэсл??, што гэты фрагмент Святога П?сання нагадвае пра шлях, як? кожны б?скуп пераадольвае, кал? разв?тваецца з даверанай яму супольнасцю. Павел скл?ка? старэйшых Касцёла – сёння б мы сказал? “святарскую раду”, – каб, у першую чаргу, зраб?ць свайго роду рахунак сумлення, згадваючы, што зраб?? для супольнасц?. Апостал пры гэтым застаецца аб’екты?ным: ганарыцца выключна сва?м? грахам? ? крыжам Езуса Хрыста, як? збав?? яго.
Тады Павел тлумачыць, што пад натхненнем Святога Духа пав?нен ?сц? ? Ерузалем. Пантыф?к адзначы?, што гаворка ?дзе пра здольнасць б?скупа падпарадко?вацца Духу Божаму ? баран?цца ад духа гэтага свету. Апостал ведае, што ?дзе на пераслед ? пакорл?ва давярае сябе Пану – ён б?скуп, як? за?сёды ?дзе наперад.
Франц?шак дада?, што апостал пак?дае верн?кам Эфесу свой духо?ны запавет: яго першай вял?кай любо?ю з’я?ляецца Хрыстус, а другой – статак. “Дбайце пра сябе ? ?весь статак” (Дз 20,28), - завяшчае ён б?скупам.
Папа прызна?ся, што, чытаючы гэты ?рывак Святога П?сання, думае пра сябе. “Я прашу Пана даць мне ласку, каб мог менав?та так разв?тацца. У рахунку сумлення мне не атрымаецца выглядаць так пераможна, як Павел... Але Пан добры ? м?ласэрны... Думаю пра б?скупа?, ус?х б?скупа?. Няхай Пан дасць ласку ?с?м нам, каб мы магл? так менав?та разв?тацца, з гэтым духам, з такой с?лай, з такой любо?ю Езуса Хрыста, з даверам у Святым Духу”, - завяршы? сваю гам?л?ю Франц?шак.
